تاریکی

زردی روی من از گیسوی توست قامتم خم گشته چون ابروی توست ای به سامان کرده گیسویت به دست کار من آشفته همچون موی توست تنهای تشانی تاریکی...

 کلوت وابیدُم و گفتی مکُن کُر سی تو شَر دارهدل دیوونه مَی وَی حال و روزُم دردسَر داره ؟مگو هَی وَم: بشین و عاقل وابو جا بگیرت دَهبه غیر از لیوه گی مَر جاهلِ هاشق هُنَر داره ؟عذابه سی کسی که هاشق وابی کَندَن از یارشوَ مردن بدتره رفتن وُکه واپَس نظر دارهمبین مجنونه زونی غم گرفته منه بغل حیرونخدا دونه چه ها ای گنگه ی غمگین مِه سَر داره !نَها مجنون سر سنگی سَر و هَی رَهیه  ایپایهو او روزی که گفتن لیلی هم وَی ره گذر داره چه فویده اَر بگُم صبح تا پسین وقتی سَرِت نَومهسواره از پیاده ی پا پَتی منه رَه خَوَر داره ؟!نوابو سَرد وَی رسوایی و بی مهریَل *تنها*درخت عشق هَی بَرد ایخره وقتی ثمر دارهتنهای تشانی تاریکی...